اثر بخشی رویکرد تلفیقی ایماگو تراپی و رابطه با ابژه بر کنترل عواطف زوجین خیانتکار

    این پژوهش با هدف تبیین اثر بخشی رویکرد تلفیقی ایماگو تراپی و رابطه با ابژه بر کنترل عواطف زوجین خیانتکار انجام پذیرفت. طرح پژوهش در این‌جا، طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش زوجین خیانت کار بوده و نمونه‌گیری به روش هدفمند از بین زوجین مراجعه کننده به دلیل خیانت به مراکز مشاوره شهر شیراز که نمره پایین‎تر از میانگین در کنترل عواطف کسب کرده و داوطلب شرکت در پژوهش بودند، 16 زوج به گونه تصادفی انتخاب و سپس به گونه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه درمانی بر مبنای رویکرد تلفیقی ایماگو تراپی و رابطه با ابژه در طی 10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه به صورت مشاوره گروهی انجام شد و پس آزمون 6 ماه بعد نیز در مورد آزمودنی‌ها اجرا گردید. از پرسش‌نامه کنترل عواطف ویلیامز و همکاران جهت گردآوری داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که شیوه تلفیقی ایماگو تراپی و رابطه با ابژه بر مقیاس کلی کنترل عواطف و خرده مقیاس‌های خشم، افسردگی و عاطفه مثبت تأثیر معنادار داشته است، اما بر خرده مقیاس اضطراب تأثیر معنادار نبود. نتایج پس آزمون جلسه پیگیری نشان دادند که نه تنها خرده مقیاس اضطراب تغییری معنادار داشته است بلکه دیگر خرده مقیاس‌ها نیز نسبت به پس آزمون جلسه دهم تغییر معنادار بیش‌تری را نشان می‌دهد که خود بیانگر پایداری و روند رو به افزایش تغییرات در طول زمان می‌باشد.